"Idealny Labrador sprawia wrażenie dobrotliwie, delikatnie zmartwionego, gdyż czuje się wiecznie niedokarmiony. Te psy są całkowicie oddane swym żołądkom. Ogólnie znane jest ich umiłowanie dzieci, podobnie zresztą jak wody (i błota). Cechą charakterystyczną psów tej rasy jest ich cudowny sposób bycia, który sprawia, że są one prawdziwymi ambasadorami psiego świata."
Cytat ze strony Tabatha Labradors
Jeżeli chcesz dowiedzieć się
więcej zajrzyj na stronę: http://labrador.pl
Wzorzec:
FCI Standard No 122 /29.01.1999/ GB
Kraj pochodzenia: Anglia
Data publikacji oryginalnego ważnego wzorca: 24/06/1987
Użytkowość: aporter
Klasyfikacja wg. FCI: Grupa VIII - aportery, płochacze, psy
dowodne
Sekcja I - aportery.
Próby pracy.
WYGLĄD OGÓLNY: mocnej, zwartej budowy, bardzo aktywny;
szeroka czaszka; szeroka i głęboka klatka piersiowa; żebra
dobrze wysklepione; lędźwie szerokie; kończyny tylne mocne
CHARAKTER/TEMPERAMENT: łagodnego usposobienia, żywiołowy.
Doskonały węch; delikatny uścisk szczęk; posiada ogromną pasję
do wody. Łatwo przystosowuje się do różnych warunków; oddany
towarzysz. Inteligentny, pełen zapału i posłuszny, skłonny do
ciągłej zabawy. Przyjazny z natury, bez śladu agresji czy
przesadnej lękliwości
GŁOWA: Czaszka: duża, dobrze zarysowana, bez mięsistych
policzków
STOP: zaznaczony
NOS: szeroki o dobrze rozwiniętych nozdrzach
KUFA: mocna; wargi nie obwisłe, ściśle przylegające
SZCZĘKI/ZĘBY: szczęki średniej długości; szczęki i zęby mocne w
idealnym, regularnym i kompletnym zgryzie nożycowym, tj. zęby
górne zachodzą na dolne i są prostopadłe do szczęk
OCZY: średniej wielkości, wyrażające inteligencje i dobry
charakter. Kolor brązowy od ciemnokasztanowego do orzechowego
USZY: Nie duże ani ciężkie, zwisające blisko głowy, osadzone
nieco z tylu głowy
SZYJA: wyraźna, mocna i solidna, dobrze osadzona na prawidłowo
ustawionych skośnych łopatkach
CIAŁO:
GRZBIET: górna linia tułowia pozioma
LĘDŹWIE: szerokie, zwarte i mocne
KLATKA PIERSIOWA: odpowiednio głęboka i szeroka; mocno
wysklepione żebra
OGON: cecha charakterystyczna rasy; bardzo gruby u nasady
stopniowo zwężający się ku końcowi; średniej długości, bez
pióra, ale całkowicie pokryty krótką, gęstą sierścią, dającą
wrażenie okrągłości tego ogona, określanego jako ogon wydry.
Może być noszony wesoło, ale nie powinien być zakręcony ponad
linię grzbietu
KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE: mocna kość; proste od łokcia do ziemi
widziane z przodu i z boku
Łopatki: długie i skośne
KOŃCZYNY TYLNE I ZAD: zad dobrze rozwinięty i nie pochylony w
stronę ogona. Kończyny dobrze kątowane, staw kolanowy nisko
osadzony. Postawia krowia jest niepożądana
STOPY: okrągłe, zwarte; palce dobrze wysklepione, a opuszki
palców dobrze rozwinięte
CHÓD/RUCH: swobodny; pies pokrywa dużo ziemi, porusza się prosto
widziany od przodu i od tyłu
SZATA
WŁOS: cecha charakterystyczna rasy; krótki, gesty, bez
falistości i pióra, lekko szorstki w dotyku; z chroniącym przed
zimnem podszerstkiem.
UMASZCZENIE: Całkowicie czarny, żółty lub
wątrobiany/czekoladowy. Żółty może być od jasnokremowego po
lisio-rudy. Dopuszczalna mała biała plama na przedpiersiu
WYMIARY:
Idealna wysokość w kłębie:
pies 56-57 cm (22 - 22,5 ins)
suka 54-56 cm (21,5 - 22 ins)
WADY:
Każde odstępstwo od wzorca traktowane jest jako wada, której
wpływ na ocenę zależy od stopnia jej nasilenia.
UWAGA
Samce powinny mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, wyraźnie
wyczuwalne w worku mosznowym
Projekt i wykonanie: Webkreacje.pl Wszelkie prawa zastrzeżone!